Gisteren zat ik in de trein om 12:49. Althans dat had ik moeten zitten, maar de trein reed niet. Kort daarop bleek dat er een wisselstoring was tussen Breukelen en Amsterdam en daardoor reden er geen stoptreinen. Stoptreinen heten nu sprinters, maar ik vergis me daar wel eens in.
Nu was er op station Breukelen een prachtige Rotterdamse dame die moord en brand schreeuwde dat de informatie voorziening te weinig was. Ze sprak heel veel mensen aan om haar ongenoegen ongevraagd te delen. Een paar quotes:
‘Die NS is troep, niet dan (op zijn Rotterdams gezegd)
‘Dit kan toch niet, nu moeten we het zelf gaan uitzoeken, de NS laat ons gewoon stikken’
‘Die dame die ons hier achterliet (ze bedoelde de conducteur van de vorige trein en blijkbaar was ze op doorreis) wist dit al lang, ze heeft ons gewoon laten zitten. De h…r’.
Kortom, voor mij duidelijk een dame die de wereld even vertelt wie er hier fout zit en wiens verantwoordelijkheid het was. Duidelijk verhaal dus.
Ondertussen had ik al uitgezocht dat als ik met de trein naar Woerden ga, dan naar Utrecht en dan de intercity naar Amsterdam neem, ik sneller ben, dan wachten tot de storing voorbij zou zijn.
Wat een geschenk trouwens dat ik ineens veel meer me-time krijg om te werken aan bijvoorbeeld aan deze blog.
Zojuist reed ik met de intercitytrein langs station Breukelen en de dame stond er nog.
Ik had het moeten filmen
Mijn vraag is wat doe jij in zo’n situatie? Wat kies jij?
Ga je klagen, je ongenoegen delen met iedereen die het maar wilt horen of neem je zelf het stuur in handen, neem je je ongenoegen voor lief en maak je er het beste van?
Ik ben nieuwsgierig.
Bij Zappa heb ik ook gekozen. Een duidelijk richting gekozen. Ik had er even kiespijn van, maar nu is het duidelijk. Zeker voor de komende tijd. ZT richt zich op camera-presentatie-trainingen.
Kijk eens rond op de website, geef je feedback of suggesties, dan pak ik deze weer op.
Met plezier,
Marco